Henri Krasucki

---

Młodość

Henri Krasucki wywodził się z żydowskiej rodziny o robotniczym rodowodzie. Jego ojciec, Izaak, odegrał ważną rolę w życiu społecznym i politycznym. Był robotnikiem oraz zaangażowanym działaczem związkowym. W poszukiwaniu lepszych warunków życia, Izaak opuścił Polskę podczas rządów sanacyjnych i osiedlił się w paryskiej 20. dzielnicy.

W Paryżu dołączył do Powszechnej Konfederacji Pracy (Confédération générale du travail, CGT), a także stał się członkiem Francuskiej Partii Komunistycznej (FPK). Młody Henri od wczesnych lat brał aktywny udział w spotkaniach zorganizowanych przez komunistów, co miało kluczowe znaczenie dla jego późniejszej działalności politycznej. W trakcie tych wydarzeń poznał m.in. Pierre’a Georges’a, znanego później jako „pułkownik Fabian”.

Ruch oporu

W kwietniu 1939 roku nastąpiła oficjalna prohibicja działalności FPK, co skłoniło Krasuckiego, wspólnie z ojcem, do podjęcia działań na rzecz organizacji podziemnych jednostek ruchu oporu. W tym czasie pracował w fabryce w Levallois oraz wstąpił do FTP-MOI, komunistycznej organizacji ruchu oporu, w której to szeregi zasilili imigranci, pod koniec 1940 roku. Początkowe obowiązki ograniczały się do działań w dzielnicy, jednak z biegiem czasu Krasucki awansował w hierarchii podziemnej.

Niestety, w początkach 1943 roku, jego ojciec został zatrzymany w obozie Drancy za udział w akcie sabotażu, a następnie deportowany do obozu Auschwitz-Birkenau, gdzie zginął 13 lutego, zamordowany w gazie. Również jego brat Maurice padł ofiarą ataku na oddział Wehrmachtu. Już wtedy jeszcze jako Bertrand, Krasucki był odpowiedzialny za rekrutację nowych ochotników do FTP w rejonie Paryża i okolic.

23 marca 1943 roku, w swoim własnym domu, został aresztowany. Przez sześć tygodni był torturowany, ale mimo to czynnie opierał się naciskom. Uwięziony w całkowitym odosobnieniu w obozie Fresnes, później trafił do transportu deportacyjnego Żydów, który wyruszył z Drancy. Łącznie do Auschwitz-Birkenau wywieziono 1002 osoby. W podobozie Jawischowitz bowiem zmuszano ich do pracy w trudnych warunkach w kopalni, musząc pracować przez 16 godzin dziennie. W styczniu 1945 roku, wraz z resztkami ocalałych, uczestniczył w „marszu śmierci” w kierunku obozu Buchenwald.

Związkowiec

W 1947 roku Henri Krasucki uzyskał obywatelstwo francuskie. Po zakończeniu II wojny światowej rozpoczął aktywną działalność w strukturach FPK, przystępując do komitetu centralnego w 1956 roku. Jego priorytetem była jednak przede wszystkim działalność związkowa. Od 1949 roku pełnił funkcję sekretarza centrali CGT w departamencie Seine, a od 1961 roku objął stanowisko redaktora naczelnego gazety „Voix Ouvrière”, co oznacza „Głos Robotniczy”.

W środowisku związkowym był znany pod przydomkiem „Krasu”. W 1964 roku został przyjęty do Biura Politycznego FPK, co potwierdziło jego znaczącą rolę w partii. Jako jeden z kluczowych architektów porozumień grenelskich w 1968 roku, przyczynił się do ważnych zmian w krajowej polityce społecznej.

W 1982 roku po raz drugi ubiegał się o stanowisko przewodniczącego CGT, osiągając tym razem sukces. Pełnił tę funkcję aż do 1992 roku. W trakcie jego kadencji, mimo że pozostawał w szeregach FPK, CGT stopniowo zaczęła się oddalać ideologicznie od głównych założeń partii. W latach 70. Krasucki niejednokrotnie angażował się w politykę narodową, walcząc o wprowadzenie ustaw mających na celu redukcję bezrobocia oraz regulację zasad kształcenia zawodowego.

Do 1996 roku zasiadał w Biurze Politycznym FPK. Po jego śmierci hołd oddali zarówno przewodnicząca partii Marie-George Buffet, jak i ówczesny prezydent Francji Jacques Chirac. Henri Krasucki został pochowany na cmentarzu Père-Lachaise obok swojej matki i siostry. W 2005 roku, na jego cześć, nazwano plac w 20. dzielnicy Paryża jego imieniem.

---

Oceń: Henri Krasucki

---